Rozdział 12 ''Jedno popchnięcie , jedno życie ? ''

Umysłem Freda

Po południu chciałem kupić nową kurtkę , więc wybrałem się do centrum handlowego .

Wszedłem do pierwszego lepszego sklepu i zacząłem przeglądać wieszaki z kurtkami letnimi .

Gdy nagle , coś przykuło mą uwagę .

Ciemne , rozpuszczone ,lekko falowane włosy , niezła figura , luzacki styl .

Od razu pomyślałem że to Paisley ale , nie miałem pewności że to ona bo stała plecami do mnie .

Ale była niesamowicie do niej podobna .

Już chciałem do niej podejść gdy , zauważyłem jeszcze kogoś .

A mianowicie jakiegoś typka .

Wysoki ,lekki zarost i podobny do takiego chłopaka w szkole , Max'a

Coś kazało mi się zatrzymać .

Stałem tam i udawałem że niby oglądam kurtki .

Wychylałem co kilka sekund głowę aby zobaczyć co robią .

Gadali .

Gdy w pewnej chwili , przybliżyli się do siebie i zaczęli się całować .

Od razu pojawiła się we mnie mega złość , miałem ochotę tam podejść i dać mu z całej siły w pysk .

Lecz , tak nie robiłem .

Za to wyszedłem z stamtąd jak najszybciej .

O mało co nie przewróciłem wieszaki .

Byłem cholernie zły , szybko wyszedłem z galerii i poszedłem do domu .

Z hukiem wparowałem do domu i zamknąłem się w pokoju .

Usiadłem tam gdzie zawsze .

Miałem taką ochotę się pociąć , wyładować tą złą energie na żyletce .

Świat nie miał już dla mnie sensu .

Obiecałem Paisley że nie będę się ciął , ale skoro ona mnie zdradza z pierwszym lepszym , wziąłem tą żyletkę i przejechałem bardzo blisko nadgarstka , koło żył .

Ból fizyczny nie dawał mi już takiego bólu jak kiedyś .

Nie podobało mi się to .

-Ciekawe czy ta szmata , już wróciła do domu , potem ją odwiedzę - pomyślałem sobie .

                                                                       *

Umysłem Paisley 

Rano strasznie bolała mnie głowa po wczorajszej stłuczce z szybą na lodowisku .

Więc nie poszłam do szkoły .

Cały dzień się nudziłam , oglądałam tv albo robiłam zdjęcia albo się nudziłam.

Byłam ciekawa dlaczego , Fred ani raz nie zadzwonił do mnie ani nie wysłał sms .

Poszłam kolejny raz zobaczyć na górę do pokoju czy Fred nie zadzwonił .

Kolejny raz się zawiodłam .

                                                                       *

Umysłem Freda

Było około 16  pomyślałem że już na pewno wróciła ze swojej randki .

Moja złość na nią nadal nic a nic nie malała a może raczej rosła .

Bez pukania wszedłem do jej domu .

Miałem taką ochotę rozładować na niej tą przeklętą złą energie .

-Jak ona mogła ? Z jakiej do cholery racji?!- te pytania ciążyły moją psychikę .

Rozglądnąłem się po salonie i po kuchni , nie było jej .

Wszedłem po schodach , zapukałem do drzwi jej pokoju .

-Jeszcze tutaj ją przyłapie - pomyślałem sarkastycznie 

Paisley otworzyła drwi i z uśmiechem na twarzy podeszła .

Na mojej twarzy niestety nie zagościł uśmiech , wręcz gorycz i złość .

-Jak mogłaś ?! - wykrzyknąłem bez opamiętania .

Jej uśmiech od razu znikł z twarzy i pojawił się wielki znak zapytania .

-No , ale , nie rozumiem .

Przewróciłem oczami , złość narastała .

-Ta jasne ! Nie udawaj niewiniątka ! - nie wiedziałem czy płakać ze złości czy po prostu to wszystko ze siebie wyrzucić.

-Fred ! Ja naprawdę nie wiem o co ci chodzi -na jej twarzy pojawiła się lekka złość a za razem rozpacz .

-Wiesz , mam dość tego ! Myślałem że traktujesz nas poważnie , a nie jak takie zwykłe zauroczenie .- naprawdę miałem tego dość , Paisley podeszła do mnie bliżej .

Spojrzała mi głęboko w oczy , jej były naprawdę zmieszane .

Nie wiedziałem co mi odbiło ale , wyciągnąłem obie ręce do przodu i z całej siły popchnąłem ją prosto na schody .

Patrzyłem jak ostatni raz zamyka oczy , jak leci na dół .

Nastąpił wielki huk , Paisley leżała , nie ruszała się .

Dopiero po chwili oprzytomniałem i zbiegłem ze schodów .

-Paisley , Paisley !- ruszałem nią , nie reagowała .

-Co ja robiłem ...

Wyjąłem z tylnej kieszeni telefon i wybrałem numer na pogotowie .

-Halo ? Tu Fred ....